Skrzydła paralotniowe mogą być certyfikowane przez różne organizacje certyfikacyjne. Firmy te określają stopnień bezpieczeństwa jak i specyfikę skrzydła. Zależnie od organizacji występują różne klasy certyfikacji. Taki system pomaga w łatwy sposób odnaleźć pilotowi skrzydło odpowiednie dla jego umiejętności.
Dwie największe i najbardziej popularne organizacje certyfikacyjne to CEN oraz LTF.
CEN czyli European Committee for Standardization (Europejski Komitet Standaryzacji) stworzyło przy pomocy ekspertów z kilku krajów europejskich prostą skalę opisującą charakterystykę lotu paralotni. Skala CEN to A, B, C, D.
LTF to certyfikacja która zmieniła nazwę z dawnego DHV – German Hang Gliding and Paragliding Association (Niemiecki Związek paralotniarstwa i lotniarstwa). Zmiany nazwy z DHV na LTF dokonano w styczniu 2008 roku na mocy porozumienia PMA (Paragliding Manufacturers Association – Międzynarodowy Związek Producentów Paralotni) oczywiście utrzymując te same normy i standardy certyfikacji które wcześniej posiadało DHV. Obie organizacje mają wspólny cel – umieszczenie skrzydeł paralotniowych w normach które będą przejrzyste i zrozumiałe dla każdego nawet bardzo początkującego pilota.
Trochę historii o skrzydłach paralotniowych
Jakiś czas temu aby paralotnia mogła latać na terenie Niemiec musiała mieć certyfikacje DHV, żadna inna certyfikacja nie pozwalała producentowi paralotni na dystrybucję na terenie tego kraju. W ten sposób organizacja ta miała coś na podobieństwo monopolu jeśli chodzi o certyfikowanie skrzydeł paralotniowych. Sytuacja taka nie spodobała się Unii Europejskiej i przeciwdziałając monopolowi DHV, Unia Europejska stworzyła swój komitet – CEN (Europejski Komitet Standaryzacji). Komitet ten wprowadził własne standardy certyfikacji skrzydeł paralotniowych, które DHV musiało zaakceptować. Od czasów tej zmiany powstało wiele nowych agencji certyfikacyjnych m.in. takich jak:
- AFNOR French Institute for Standardization (Francuski instytut standaryzacji)
- FFVL French Hang Gliding and Paragliding Association (Francuski związek lotniarstwa i paralotniarstwa)
- SHV-FSVL Swiss Hang Gliding & Paragliding Association (Szwajcarski związek lotniarstwa i paralotniarstwa
Jednak dwie najbardziej popularne agencje certyfikacyjne to niemiecki LTF oraz europejski CEN.
Czy certyfikacja CEN B to na pewno LTF 2?
Klasy certyfikacji CEN to A, B, C oraz D. Każdy z tych symboli oznacza klasę bezpieczeństwa skrzydła. Klasy certyfikacji LTF to odpowiednio 1,2 oraz 3. LTF posiada dodatkowo stopnie pomiędzy głównymi klasami, co daje nam 5 stopniową skalę. 1, 1-2, 2, 2-3, 3. Co dokładnie oznaczają poszczególne stopnie?
EN-A/ LTF 1
Specyfika skrzydła – w tej grupie znajdziemy skrzydła które mają maksymalny poziom bezpieczeństwa, wybaczają wiele błędów pilota i wykazują się wysoką odpornością na jakiekolwiek deformacje profilu aerodynamicznego. Doskonale sprawdzają się jako skrzydła szkoleniowe, lub rekreacyjne.
Dla jakiego pilota – Na paralotniach z tej grupy może latać każdy pilot, dla tych którzy zaczynają swoją przygodę z paralotniarstwem jak i dla tych którzy latają ponad 30 godzin rocznie. Klientem na EN-A to kursanci oraz piloci stawiający pierwsze kroki w świecie paralotniarstwa.
Przykładowe skrzydła paralotniowe CEN-A
Triple Seven D-Light, Axis Compact 3
EN-B/LTF 1-2
Specyfika skrzydła – paralotnie z tej grupy wykazują się dobrym pasywnym bezpieczeństwem. Nie są jednak tak „beztroskie” jak skrzydła z grupy A. Są bardziej podatne na deformacje profilu. Ta grupa jest szerzej rozbudowana jeśli chodzi i specyfikę skrzydła. Niektóre skrzydła EN-B są bliższe charakterystyce Grupie EN-A, a inne wyższej certyfikacji EN-C. Ze względu na obszerność grupy, możemy spotkać się z dodatkowym podziałem High EN-B (wysokie B) oraz Low EN-B (niskie B)
Dla jakiego pilota – dla wszystkich pilotów z każdym poziomem umiejętności, jednak dobrze aby pilot miał co najmniej 30 godzin nalotu w różnych warunkach. Im pilot będzie regularniej latał tym przyjemniejsze będą loty dla niego. Paralotniarz powinien czynnie latać (minimum około 50 godzin nalotu rocznie) oraz powinien mieć doświadczenie w lataniu termicznym i żaglowym.
Przykładowe skrzydła paralotniowe CEN-B
Dudek Optic 2, Nova Mentor 5
EN-C/LTF 2
Specyfika skrzydła – ta klasa skrzydeł nie wybacza błędów, skrzydła o dużej doskonałości, niestety co za tym idzie poziom bezpieczeństwa jest obniżony. Skrzydła bardzo dynamicznie reagują na jakiekolwiek turbulencje czy błędy pilota. Skrzydła „C” wymagają precyzyjnego aktywnego pilotażu oraz umiejętności wychodzenia z deformacji profilu aerodynamicznego.
Dla jakiego pilota – Glajt przeznaczony jest dla pilotów średnio zaawansowanych i zaawansowanych którzy posiadają doświadczenie w aktywnym lataniu oraz zaznajomieni są z technikami wyprowadzania skrzydła „kłopotów”. Pilot latający na paralotniach z tej grupy musi być świadom tego, że lata na skrzydle które ma obniżony poziom bezpieczeństwa na rzecz osiągów. Osoba „dosiadająca” „C” powinna mieć wylatane setki godzin, a kurs SIV jest obowiązkowy. EN-C jest dla kogoś kto lata minimum 10 godzin miesięcznie, a wychodzenie z dużych niesymetrycznych deformacji nie doprowadza go do zawału serca.
Przykładowe skrzydła paralotniowe CEN-C
Dudek Colt 2, Triple Seven Queen 2
EN-D/LTF 2-3
Specyfika skrzydła – Skrzydła takie są „agresywne” a bezpieczeństwo schodzi na ostatni plan. Mogą wykazywać się agresywnymi reakcjami na turbulencje czy błędy pilotażu. Odzyskanie kontroli nad skrzydłem podczas deformacji wymaga ogromnej wiedzy i doświadczenia.
Dla jakiego pilota – dla najbardziej doświadczonych paralotniarzy, którzy mają opanowane techniki przywracania kontroli nad skrzydłem. Pilot powinien latać bardzo aktywnie, wykazując się ogromnym doświadczeniem w lataniu w trudnych i bardzo trudnych warunkach. Zmiana skrzydła paralotniowego na Klasę „D” powinna być poprzedzona wieloletnim doświadczeniem, a manewry z kursu „SIV” powinny być opanowane do perfekcji oraz regularnie trenowane. Minimalny nalot miesięczny aby czuć się swobodnie w tej klasie to kilkanaście godzin.
Przykładowe Modele
Gin BOOMERANG 11, Ozone Enzo 3
Od kiedy wprowadzono klasy certyfikacji skrzydeł znalezienie dla siebie skrzydła stało się bardzo łatwe i przyjemne. W poszukiwaniu swojego kolejnego skrzydła ważne jest aby nie przesiadać się zbyt wcześnie na klasę wyżej. Taka zmiana może nam dostarczyć wielu „nowych” wrażeń, a co za tym idzie niepotrzebnie wystraszyć.
Nalotu niestety nie możemy kupić, trzeba go wylatać i cierpliwie zdobywać doświadczenie.